Top Down Bottom Up

Adrien Tirtiaux stelt voor: een voetgangersbrug als unieke verbinding tussen het Kanaal Bossuit-Kortrijk en de Transfosite. Deze nieuwe toegang creëert een spectaculaire dramaturgie waardoor je de site ineens heel anders gaat waarnemen. De bezoeker gaat door een kuil met wilde vegetatie en belandt zo in het gonzende hart van de centrale in al haar ruwe monumentaliteit. Zoals zo vaak in de werken van Tirtiaux vertaalt het bouwprincipe de heersende spanningen in structurele elementen. De brug zelf hangt aan een enorme, sculpturale betonnen balk die ter plaatse werd gegoten. Het is een open houten structuur met een trap en een helling om je fiets langs naar boven te duwen. De brug is zo opgevat dat je de beplanting eronder zo weinig mogelijk aanraakt, terwijl die er wel doorheen kan groeien. Als je de houten structuur van de voetgangersbrug van naderbij bekijkt, zie je de verwantschap met de betonnen balk waar ze aan vasthangt: je loopt letterlijk op de bekisting waarmee de 20 meter lange betonnen balk werd gegoten. De tegenstrijdige dynamiek tussen de structuur van bovenaf en de natuur van onderuit is een weerklank van de klassieke tweedeling in de jongste stedenbouwkundige theorieën. In die zin is de voetgangersbrug een bijna poëtische weerspiegeling. Een top-downbenadering, waarbij een autoriteit beslist en investeerders inspringen, onderscheidt zich van een bottom-upbeweging, waarbij lokale gemeenschappen voor verandering zorgen en deelnemen aan het ontwerpproces. Top Down Bottom Up stelt een permanente infrastructuur voor waarlangs je dit plekje kunt bereiken en het in zijn oorspronkelijke staat weer achterlaat.